Τα Διόδια στην Ελλάδα και η… «ταμπακιέρα».

Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με το θέμα των διοδίων. Δανείζομαι ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της «Ελευθεροτυπίας» (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=194064), στα μέσα Αυγούστου του 2010 (πιθανώς οι τιμές να έχουν ελαφρώς αυξηθεί σήμερα) και αναφέρετε στις εντυπώσεις ενός αναγνώστη (ο οποίος αποκαλύπτει το όνομά του) από τα ταξίδια του στην Ευρώπη. Ο συγκεκριμένος αναγνώστης –όπως και πολλοί άλλοι Ελληνες έχει πάψει να πληρώνει Διόδια εντός της πατρίδας μας. Ας δούμε, λοιπόν, τι μας λέει και κατόπιν θα μιλήσουμε για την γενικότερη…. ταμπακιέρα:

ΣΛΟΒΑΚΙΑ - ΤΣΕΧΙΑ

Η κατάσταση του οδικού δικτύου αρκετά καλή, με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και μία βοηθητική και διαχωριστική στη μέση. Ενα στοιχείο του δρόμου ήταν οι κάθετες λωρίδες στο οδόστρωμα ανά μερικά μέτρα, οι οποίες είχαν άγρια υφή, πιθανόν για αντιολισθητικούς λόγους (αν και ήταν λίγο ενοχλητικό το συνεχόμενο χρ...χρ....χρ που έκαναν τα λάστιχα). Ανά 2 με 3 χλμ. σε όλο το εθνικό δίκτυο υπήρχαν τηλέφωνα ανάγκης. Σε Σλοβακία και Τσεχία συνολικά κάναμε 580 χλμ.  

ΣΛΟΒΑΚΙΑ

Βενζίνη: 1,32 ευρώ

Διόδια Δεν υπάρχουν!!! Πληρώσαμε 16,32 ευρώ βινιέτα στα σύνορα, όταν μπήκαμε, με ισχύ 7 ημερών.

ΤΣΕΧΙΑ

Βενζίνη: κυμαινόταν μεταξύ 1,25 έως 1,38 ευρώ/λίτρο.

Διόδια

Δεν υπάρχουν!!! Πληρώσαμε 16,32 ευρώ βινιέτα με ισχύ 10 ημερών.

ΙΤΑΛΙΑ

Πάρα πολύ καλό οδικό δίκτυο, με πολύ ωραίο οδόστρωμα. Τουλάχιστον 2 λωρίδες και μία βοηθητική ανά κατεύθυνση σε όλο το εθνικό δίκτυο, με τηλέφωνα ανάγκης ανά μερικά χιλιόμετρα. Στην autostrada (σημ. Provokatora: Ο αντίστοιχος Εθνικός Δρόμος στην Ιταλία, στον οποίο μπορούν να αναπτυχθούν και μεγάλες ταχύτητες) υπήρχαν ηλεκτρονικές πινακίδες που ενημέρωναν τους οδηγούς για το ποια βενζινάδικα υπάρχουν στην πορεία τους, σε πόσα χιλιόμετρα και για την τιμή βενζίνης που είχε το καθένα, ώστε να μπορεί ο κάθε οδηγός να επιλέξει που θα σταματήσει.

Διόδια: παντού!!! Σε κάθε είσοδο στην autostrada υπήρχαν διόδια όπου έπαιρνα μια βινιέτα. Σε κάθε έξοδο υπήρχαν πάλι διόδια, όπου πλήρωνα ανάλογα με τα χιλιόμετρα που είχα διανύσει. Βέβαια, αν δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω την autostrada, θα μπορούσα να μετακινηθώ από το παράπλευρο οδικό δίκτυο που υπάρχει, με μεγαλύτερη όμως καθυστέρηση λόγω του ότι περνάει μέσα από χωριά και πόλεις. Το κόστος των διοδίων, απλώς υπερβολικό.

Βενζίνη: Κυμαινόταν από 1,27 έως 1,42 ευρώ/λίτρο.

Διόδια: Για 532 χλμ. πληρώσαμε 31,10 ευρώ.

Για 113 χλμ. πληρώσαμε 6,20 ευρώ.

Για 73 χλμ. πληρώσαμε 4 ευρώ.

Για 157 χλμ. πληρώσαμε 9,7 ευρώ.

Για 260 χλμ. πληρώσαμε 16,6 ευρώ.

Για 120 χλμ. πληρώσαμε 8,4 ευρώ.

ΟΥΓΓΑΡΙΑ

Φοβερό οδικό δίκτυο.

Η ποιότητα του οδοστρώματος τρομερή, με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και μία βοηθητική με διαχωριστική λωρίδα στη μέση. Τα μπαλώματα που υπήρχαν σε μερικά σημεία δεν γίνονταν αισθητά όταν περνούσε το αυτοκίνητο από επάνω τους (όπως ακριβώς και στην Ελλάδα δηλαδή). Στο εθνικό δίκτυο ανά 2 χιλιόμετρα υπήρχε τηλέφωνο ανάγκης και ανά 5 χλμ. πάρκινγκ με χτισμένες τουαλέτες και βρύση με πόσιμο νερό!!! Στην Ουγγαρία κάναμε συνολικά 524 χλμ.

Βενζίνη: Κυμαινόταν από 1,20 έως 1,25 ευρώ/λίτρο με την τιμή 1,24 να είναι σταθερή σε όλο το εθνικό δίκτυο.

Διόδια: Δεν υπάρχουν!!! Πληρώσαμε 8 ευρώ βινιέτα (προπληρωμένη κάρτα διόδου) στα σύνορα, όταν μπήκαμε, με ισχύ 4 ημερών για τη χρήση των δρόμων.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Τι να πει κανείς για το οδικό δίκτυο; Απλώς τέλειο. Το οδόστρωμα είναι αντιολισθητικό, αψεγάδιαστο και με μοναδικά επίπεδα πρόσφυσης. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι ταξίδευα με βροχή και τους καθαριστήρες στην 3η ταχύτητα και ο δρόμος ήταν σχεδόν στεγνός. Οδηγούσα και ένιωθα ασφάλεια με ταχύτητες 140-160 χλμ., με καταρρακτώδη βροχή. Απίστευτο. Τουλάχιστον δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και μία βοηθητική με διαχωριστική λωρίδα στη μέση. Τηλέφωνο ανάγκης ανά 2-3 χλμ. Διανύσαμε συνολικά 390 χλμ.

Βενζίνη: κυμαινόταν μεταξύ 1,39 έως 1,34 ευρώ/λίτρο.

Διόδια: Δεν υπάρχουν!!!

ΑΥΣΤΡΙΑ

Ισχύουν τα ίδια ακριβώς με τη Γερμανία. Διανύσαμε συνολικά 108 χλμ.

Βενζίνη: κυμαινόταν μεταξύ 1,37 έως 1,39 ευρώ/λίτρο.

Διόδια: Πληρώσαμε 8 ευρώ μόνο στο σημείο διέλευσης των Αλπεων, αλλά δεν μ' ενόχλησε τόσο γιατί οι Αλπεις είναι φανταστικές.

ΚΡΟΑΤΙΑ

Σχετικά καλό οδικό δίκτυο με δύο λωρίδες και μία βοηθητική ανά κατεύθυνση με διαχωριστική λωρίδα στη μέση και με τηλέφωνο ανάγκης κάθε λίγα χιλιόμετρα. Με καταρρακτώδη βροχή τα συνεργεία οδοποιίας δούλευαν κανονικά και έστρωναν καινούργια άσφαλτο-πίσσα, σαν να μην έτρεχε τίποτα.

Βενζίνη: κυμαινόταν μεταξύ 1,12 έως 1,15 ευρώ/λίτρο.

Διόδια: Πληρώσαμε 5 ευρώ για 44 χλμ. Εχουν όμως και το σύστημα της Ιταλίας με βινιέτα και χρέωση αναλόγως τα διανυθέντα χιλιόμετρα. Εμείς για 271 χλμ. πληρώσαμε 15 ευρώ.

ΣΕΡΒΙΑ

Το οδικό δίκτυο σχετικά καλό, με στο μεγαλύτερο μέρος του 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση και βοηθητική, με διαχωριστική λωρίδα ενδιάμεσα. Η ποιότητα του οδοστρώματος σχετικά καλή, αλλά υπήρχαν και μερικά τμήματα που ήταν σε αρκετά άσχημη κατάσταση.

Βενζίνη: 1,14 ή 1,12 ευρώ/λίτρο, σταθερές σε όλο το εθνικό δίκτυο της χώρας.

Διόδια: 13 ευρώ για 617 χιλιόμετρα.

ΣΚΟΠΙΑ

Το οδικό δίκτυο θυμίζει κατά το μεγαλύτερο μέρος του το «πανέμορφο» κομμάτι της δική μας Κορίνθου - Πατρών. Μπαλώματα και χάλια οδόστρωμα, συν το ότι στο μεγαλύτερο μέρος υπάρχει μόνο μία λωρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς προστατευτικές μπάρες στη μέση.

Βενζίνη: 1,16 ευρώ/λίτρο, σταθερή σε όλο το εθνικό δίκτυο της χώρας.

Διόδια: 3 ευρώ για 200 χιλιόμετρα.

ΣΛΟΒΕΝΙΑ

Ευχάριστο και ασφαλές οδικό δίκτυο σε σχετικά καλή κατάσταση. Δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και μία βοηθητική με διαχωριστική στη μέση. Ανά 2-3 χλμ. υπήρχε τηλέφωνο ανάγκης.

Βενζίνη: κυμαινόταν μεταξύ 1,21 έως 1,24 ευρώ/λίτρο.

Διόδια: Δεν υπάρχουν. Πληρώσαμε μόνο βινιέτα αξίας 15 ευρώ για χρήση των δρόμων για 7 ημέρες».

Όπως βλέπουν, όσοι τουλάχιστον έκαναν τον κόπο να διαβάσουν την όντως μακροσκελή ανάρτηση, με εξαίρεση τα ΣΚΟΠΙΑ, το βασικό χαρακτηριστικό είναι η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ και κυρίως ότι σε αρκετές χώρες υπάρχει εναλλακτική διαδρομή εάν κάποιος δεν επιθυμεί να πληρώσει ΔΙΟΔΙΑ. Φυσικά ο κύριος που καταθέτει την εμπειρία του βρίσκονταν σε διακοπές και ως εκ τούτου είχε και τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο εάν ήθελε να ακολουθήσει μία πιο μακριά διαδρομή. Αυτό, φυσικά, δεν ισχύει για εμάς τους υπόλοιπους που χρησιμοποιούμε συγκεκριμένους δρόμους –γεμάτους διόδια- για να πάμε στη δουλειά μας. Ο χρόνος μας περιορισμένος και τρέχουμε με τη… ψυχή στο στόμα για να προλάβουμε.

Ας κάνω, αρχικά, τον δικηγόρο του Διαβόλου. Ας δεχθούμε από την αρχή ότι είναι σωστό να υπάρχουν διόδια, προκειμένου τα έσοδά τους να χρησιμοποιούνται για την συντήρηση του οδοστρώματος και να γίνεται η ζωή μας πιο εύκολη και κυρίως λιγότερο επικίνδυνη.

Εδώ ακριβώς είναι και η «ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ» στην περίπτωση των διοδίων στην Ελλάδα και στην δική μας περιοχή. Με εξαίρεση τη διαδρομή εντός της Εθνικής, όπου το οδόστρωμα είναι σχετικά καλό, στα υπόλοιπα σημεία που έχουν τοποθετηθεί διόδια οι δρόμοι είναι για κλάματα. Τεράστιες λακκούβες, καμία σηματοδότηση, μηδενικός φωτισμός και ο θεός μαζί μας όταν περνάμε από αυτούς. Ταυτόχρονα καμία εναλλακτική διαδρομή έστω για το όταν επιστρέφουμε από την δουλειά μας και ας πούμε ότι έχουμε και λίγο περισσότερο χρόνο και ως εκ τούτου μπορούμε να επιλέξουμε μία διαδρομή με περισσότερα χιλιόμετρα, χωρίς να πληρώσουμε το αντίτιμο των ΔΙΟΔΙΩΝ.

Που ακριβώς πάνε τα λεφτά –για όσους ακόμη πληρώνουν- των ΔΙΟΔΙΩΝ; Προφανώς στις τσέπες των «κυρίων» που έχουν αναλάβει τη διαχείρισή τους. Η περίφημη ΝΕΑ ΟΔΟΣ (ΠΑΘΕ) αποτελείται από 5 εταιρίες (CINTRA, ΓΕΚ, IRIDIUMCONCESIONES DE INFRAESTRUCTURAS, ACS και DRAGADOS), δηλαδή τέσσερις ισπανικές και μία ελληνική και μάλιστα εισηγμένη στο Χ.Α. Διατείνονται ότι έχουν δαπανήσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να φτιάξουν το οδικό δίκτυο.  

Μήπως ήρθε ο καιρός να το ψάξουμε λίγο παραπάνω το ζήτημα. Να βρούμε τις αποδείξεις σύμφωνα με τις οποίες οι «κύριοι» αυτοί έχουν δαπανήσει χρήματα. Μήπως να μας πουν που τα έχουν δαπανήσει;. Και εάν δεν μπορούμε να τα «βάλουμε» με τους Ισπανούς, μήπως να μας πει η περίφημη ελληνική ΓΕΚ;