Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Αντιμετωπίζοντας την κρίση με χιούμορ

Η κρίση που μαστίζει όλους, εάν την βλέπαμε -και ελπίζοντας ότι μας έχει απομείνει- με λίγο χιούμορ! Τι μου αρέσει τώρα που έχουμε κρίση (email φίλου):

Μ' αρέσει που όταν λέω για αύξηση στο αφεντικό μου δε με αγριοκοιτάζει αλλά γαμιέται στα γέλια. Άσε που έδιωξε κάνα δυο που δε μου άρεσε η μούρη τους.

Μ' αρέσει που πολλοί φίλοι μου μετανάστευσαν για καλύτερο μέλλον, γιατί θα έχω extra προορισμούς διακοπών στο εξωτερικό. Άσε που όλο και κάτι θα στέλνουν τις γιορτές.

Μ' αρέσει που ακρίβυνε η βενζίνη και είναι απλησίαστη, και κουνάω λιγότερο το αμάξι γιατί αυτό σημαίνει ότι θα το έχω για περισσότερα χρόνια, κάνω καλό στην καρδιά μου και είμαι και πολύ μούρη όταν προτείνω σε φίλους να πάμε τσάρκα με το αμάξι στην εθνική. Άσε που όταν πάμε για μπάνιο το καλοκαίρι τσοντάρουν πια όλοι για βενζίνη ενώ παλιά κάναν τον Κινέζο.

Μ' αρέσει που τα καφενεία έχουν γεμίσει άνεργους επιστήμονες με 2 μεταπτυχιακά. Πλέον πας για ουζάκι και αντί για μπάλα συζητάς για μαύρες τρύπες τουλάχιστον.

Μ' αρέσει που οι σερβιτόροι άρχισαν να λένε πάλι ευχαριστώ όσα λίγα και να είναι τα φιλοδωρήματα που θα τους δώσουν.

Επιπλέον για τις γκόμενες, είσαι σίγουρος πια 100% ότι δε σε θέλει για τα λεφτά σου.

Μ' αρέσει που ο κουλουρτζής έξω από τα μπουζούκια έχει πιο πολύ δουλειά από τη λουλουδού μέσα στα μπουζούκια.

Μ' αρέσει ο καφές που κερδίζω στο τάβλι με φιλαράκια αποτελεί το 2% του μισθού μου που σημαίνει ότι σε 50 παρτίδες έχω βγάλει ένα μισθό.

Μ' αρέσει που θα κόψουν τα επιδόματα. Δεν άντεχα να περιμένω σε ουρές όρθιος.

Μ' αρέσει που το μέλλον της χώρας είναι αβέβαιο, γιατί σε όλους μας έλειπε λίγο πολύ η περιπέτεια στη ζωή μας.

Μ' αρέσει που μπορώ να έχω κατάθλιψη ελεύθερα. Παλιά μου τα είχαν πρήξει όλοι 'Τι σου λείπει ρε μαλάκα? Τη δουλειά σου την έχεις, το αμαξάκι σου, τι άλλο θες?'

Μ' αρέσει που στο σούπερ μάρκετ σπάνια περιμένεις πια τον μπροστά να χτυπήσει 2 καρότσια ψώνια, και αν πέσεις σε τέτοιον, του λες να σε καλέσει και σένα στο πάρτυ.

Μ' αρέσει που βλέπω αυτούς που αποταμίευαν τόσα χρόνια, να χάνουν τα λεφτά τους, γιατί νιώθω καλύτερα που εγώ τα χάλαγα πάντα μέχρι τελευταίο ευρώ και τώρα από 'σπάταλος' έγινα 'προνοητικός' γιατί τουλάχιστον πρόλαβα και τα χάρηκα.

Μ' αρέσει που γίνονται πιο πολλοί πολιτικοί γάμοι, γιατί σε αυτούς τουλάχιστον δε χρεώνουν για τους πολυελαίους.

Μ' αρέσει που την έχουν δει ξαφνικά όλοι οικολόγοι, και καλά ότι κάνουν οικονομία γιατί προστατεύουν το περιβάλλον.

Μ' αρέσει που λένε ότι θα ξαναγυρίσουμε στη δραχμή, γιατί επιτέλους θα ξοδέψω τις δραχμές που είχα φυλάξει για ενθύμιο και μου έσπαγαν τα νεύρα όταν δεν είχα μία και υπολόγιζα ότι αντιστοιχούν σε 60-70 ευρώ αλλά δεν τις άλλαζε πια η τράπεζα.

Μ' αρέσει που αν πω ότι δουλεύω 2 φορές τη βδομάδα με κοιτούν με συμπάθεια και μου λένε κουράγιο, ενώ πιο παλιά σκεφτόντουσαν 'Ρε τον τεμπέλη'..

Μ' αρέσει που θα έχω και γω μία ιστορία πόνου και δυστυχίας να λέω στις επόμενες γενιές για το παρελθόν της χώρας, όπως εμείς ακούγαμε για χούντα και 2ο παγκόσμιο. Αλλιώς θα με πέρναγαν για πολύ φλώρο....

1 σχόλιο:

  1. Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
    .
    .
    Τι σου 'κανα και πίνεις, τσιγάρο στο τσιγάρο
    κι είν' τα πικρά σου μάτια στο πάτωμα καρφιά

    Πες μου για δε μ' αφήνεις με δυο φιλιά να πάρω
    απ' τα θολά σου μάτια τη μαύρη συννεφιά
    Πες μου για δε μ' αφήνεις με δυο φιλιά να πάρω
    απ' τα θολά σου μάτια τη μαύρη συννεφιά

    Οι πόνοι που σε σφάζουν, πόνοι διπλοί για μένα
    σταλάζουν στην καρδιά μου τα δάκρυα που κλαις

    Να 'ξερες πως σπαράζουν τα μέσα μου για σένα
    που στέκεσαι μακριά μου και λόγο δε μου λες
    Να 'ξερες πως σπαράζουν τα μέσα μου για σένα
    που στέκεσαι μακριά μου και λόγο δε μου λες

    Αμίλητό μου στόμα, φεγγάρι μου σβησμένο
    ανάθεμα την ώρα και τη βαριά στιγμή
    Όλα για σε τα δίνω, τα δίνω και πεθαίνω
    για να μη σε αγγίξουν ξανά οι στεναγμοί

    ΑπάντησηΔιαγραφή