Η ιστορία του "δημόσιου υπάλληλου Κ. Λ." (Μέρος Ι)

Μία φορά και ένα καιρό σε μία πολιτεία σαν την δικιά μας ζούσε ο Κ. Λ. Ένα ψηλό, όμορφο παλικάρι. Όταν τελείωσε το σχολείο και επειδή δεν τα πήγε και πολύ καλά στις εξετάσεις, αποφάσισε να ξενιτευτεί για να σπουδάσει. Επέλεξε μία χώρα κοντά στην πατρίδα του, με δίδακτρα που μπορούσε να «σηκώσει η τσέπη» της οικογένειάς του.

Μια και δύο, λοιπόν, ο ήρωας μας μεταναστεύει, τελειώνει εκεί το Πανεπιστήμιο και επιστρέφει στην πατρίδα του, έτοιμος να δουλέψει και να φτιάξει το μέλλον του. Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι ο Κ. Λ. ήταν και σοσιαλιστής. Ή έστω οπαδός ενός κόμματος που ονομάζονταν ΠΑ.ΣΟ.Κ. και κυβερνούσε την χώρα του αρκετά χρόνια. Ο Κ. Λ. είχε φιλίες με αρκετούς βουλευτές του κόμματος –μάλιστα και με ιδιαίτερα υψηλόβαθμα στελέχη- ενώ εντάχθηκε και στα «επιτελεία» φίλων του που προσπαθούσαν να εκλεγούν σε μία μεγάλη και δύσκολη περιφέρεια.

Ο Κ. Λ. ήταν ιδεολόγος αλλά κατανόησε, στην πορεία του δρόμου, ότι και αυτός θα έπρεπε να λάβει μία ανταμοιβή για τους… «αγώνες» του. Πηγαίνει λοιπόν στους «στενούς» του φίλους –με έναν εξ αυτών αργότερα απέκτησε ακόμη πιο στενή σχέση, μίας και κουμπαριάσανε κιόλας- και τους εξηγεί ότι αυτός «δεν αγωνίζεται πια τσάμπα για το κίνημα. Να έχω και εγώ σύντροφοι μία ανταμοιβή για τους κόπους μου».

Στο μεσοδιάστημα, άλλωστε, είχε εκλεγεί και Κοινοτάρχης μίας αρκετά σημαντικής περιοχής της πολιτείας, πάντα φυσικά και με τη βοήθεια των συντρόφων.

Ετσι οι καλοί του φίλοι φρόντισαν να τον… διορίσουν. Μάλιστα στις 4 Φεβρουαρίου του 2004 το όνομά του αναρτήθηκε και σε Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ. Παράρτημα 26, 4/2/2004) για διορισμό του με Σύμβαση Αορίστου Χρόνου ως στέλεχος της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού για κάλυψη θέσεις «ΠΕ Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού».

Χαράς ευαγγέλια για τον Κ. Λ., ο οποίος όχι μόνο διορίστηκε στο Δημόσιο αλλά και με την κάλυψη των καλών του φίλων δεν εμφανίστηκε –πιθανώς να πήγε μία ή δύο φορές για να δουν και οι υπόλοιποι πως είναι- ποτέ στο… γραφείο του.



Ας μην ξεχνάμε ότι ως Κοινοτάρχης είχε να παράγει έργο και δεν του έμενε και πολύς χρόνος να ασχολείται και με τις… βλακείες του Δημοσίου. Φυσικά ο μισθός του «έπεφτε» κανονικά κάθε μήνα, ενώ –πάντα με την βοήθεια των καλών του φίλων- συμμετείχε (εν απουσία του πάντα) και σε διάφορες επιτροπές, μετά παχυλής αμοιβής.

Πέρασαν τα χρόνια και στην πολιτεία που ζούσε ενώθηκαν πολλές Κοινότητες και δημιούργησαν έναν μεγάλο Δήμο. Ο Κ. Λ. με την πείρα από την 12χρονη θητεία του ως Κοινοτάρχης έθεσε υποψηφιότητα. Όμως η μεγάλη δύναμη του συνδυασμού του προέρχονταν από το αντίπαλο κόμμα από αυτό που ο ίδιος υποστήριζε. Ετσι «ξέχασε» το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και φρόντισε να μην λάβει και το «χρίσμα» του, γιατί δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους νέους ισχυρού φίλους (και με γεμάτο πορτοφόλι) που είχε αποκτήσει.

Ο συνδυασμός με επικεφαλής τον Κ. Λ. έχασε τις εκλογές. Ο φίλος μας θυμήθηκε το ΠΑΣΟΚικό παρελθόν του και φρόντισε να διαδώσει ότι οι «ισχυροί φίλοι του στο κόμμα θα τον βοηθήσουν να κερδίσει» ενστάσεις που κατέθεσε.

Φυσικά το να επιστρέψει στην δουλειά του, ούτε λόγος. Φυσικά ο μισθός του «πέφτει» κανονικά κάθε μήνα. Όποιος τον ψάχνει στο γραφείο του, παίρνει την απάντηση ότι ο «κ. Κ. Λ. είναι σε άδεια». Τώρα πως γίνεται ένας δημόσιος υπάλληλος να έχει άδεια 7 χρόνια, κανείς δεν το κατάλαβε… Αλλά θα μου πεις γι’ αυτό δεν είναι οι φίλοι; Για να σε βοηθάνε στις…. δύσκολες στιγμές;

Συνεχίζεται…

Υ.Γ.: Οποιαδήποτε σχέση με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι διόλου συμπτωματική.